Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Poczet Dziwów Miejskich. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Poczet Dziwów Miejskich. Pokaż wszystkie posty

piątek, 8 lutego 2013

Wpis dla Małej Mi


Blog ma już ponad 2 lata, a liczba jego fejsbukowych fanów przekroczyła właśnie liczbę 150. I jako iż nie jest to jakaś specjalnie okrągła liczba, to nie byłoby o czym wspominać, gdyby nie osoba, która okazała się tą 150-tą. Czy to ta sama Mała Mi, którą znacie z książek Tove Jansson? Trudno powiedzieć, to chyba jednak znak, że pora znów napisać coś bajkowego przed zbliżająca się falą grozy w której nie obejdzie się bez alienów, predatorów, apokalipsy, bomby atomowej, i jak na każdy dobry horror przystało istot spoza granicy śmierci.
Gorzałek-Opiłek z kolegą
Ale jak już wspomniałem, dla chwilowego uspokojenia atmosfery wcześniej odrobina bajkowego świata. Skoro jednak Mała Mi to osoba niejednokrotnie złośliwa, to i temat na dzisiejszy wpis musiałem wybrać przekorny. Tak więc trafiło na Gorzałka i Opiłka, przedstawianego przez Krzysztofa Piskorskiego w postaci jednego dziwoluda. Ogorzałek-Opiłek, po modernizacji przemysłu mleczarskiego i pozbawieniu nas tak bezcennego produktu jak kwaśne mleko, stał się pracownikiem Winpolu, gdzie tajniki tradycyjnych metod mleczarskich wykorzystuje do produkcji jakże win wrocławskich.

„Gdy znaleźli się na zakurzonym podwórku, dziennikarz wskazał głową pobliski magazyn z szyldem Winpolu.
  • I co tam porabiasz? Bronicie tej hurtowni jak twierdzy...
  • Jestem teraz kierownikiem – odparł ze śmiechem Miciński. - Kieruję zespołem twoich starych znajomych.
Witek zmarszczył czoło. Jednak w tej samej chwili, jakby w odpowiedzi, z ciemnego wnętrza magazynu dobiegł krzyk:
  • Nie tak, Śtokrotka! Ty tempy fajfusie! Ty nawet lać nie umisz prosto!
  • Gorzałek Opiłek? - Zdziwił się Witkowski.
  • A i owszem. On i cała banda dostali tu angaż. Mnie zaś skapnęła podwyżka i stanowisko kierownicze. Wszystko w nagrodę za innowacje w dziedzinie produkcji.
  • Chcesz mi powiedzieć, że...?
  • Tak. Krasnale zamiast do mleka sikają teraz do wina.
Dziennikarz skrzywił się z obrzydzeniem.
  • Ale... Po co?
  • Widzisz, ich mocz to doskonały konserwant. Subtelna mieszanina siarki i różnych kwasów nadaje trunkowi pożądaną długowieczność. No i charakterystyczny siarkowy bukiet, do którego tak przyzwyczajeni są nasi klienci.”Krzysztof Piskorski, Poczet dziwów miejskich, strona 130
Gorzałek Opiłek bezczelnie spogląda w oczy strażnikom miejskim
Oczywiście, hurtownia Winpolu to nie jedyne miejsce, gdzie możecie spotkać Gorzałka-Opiłka. Z zamiłowaniem robi reklamę restauracji Przedwojennej, przed którą z jakimś koleżką ciągle rozpijają wódkę De Luxe. Oczywiście, odważnym trzeba być, aby tak blisko siedziby Straży Miejskiej popijać sobie alkoholowe trunki bez obawy o mandat. Ale oczywiście, i na to wrocławskie psotniki już dawno znalazły sposób. Choć opróżniają coraz to kolejne butelki, to czynią to bez odkręcania nakrętki. Teraz już znudzeni strażnicy nawet nie odwiedzają naszych poczciwych alkoholików, jednak trzeba przyznać, że swojego czasu toczyły się o to burzliwe boje. Jednak nawet dowody sądowe świadczyły na korzyść Gorzałka – choć przedstawiono wiele zdjęć z pochyloną butelką, to jednak za każdym razem widać było, że butelczyna ma założoną nakrętkę. A że na zdjęciach widać coś w kieliszku – a no, stoją biedoty na powietrzu, bez chroniącego ich dachu, to i czasem coś im do kieliszka napada... kiedyś nawet przez pomyłkę sprawa trafiła do jakiegoś zamiejscowego sądu, że jednak akurat tam znali już podobne opowiadania Wędrowycza, to i sąd nakazał strażnikom odpuścić ściganie krasnali, wiedząc że i tak nic udowodnić im się nie da.
Kieliszek Gorzałka Opiłka nigdy nie jest pusty
Ale pamiętaj: choć krasnale mają niespożyte magazyny trunków wszelakich, to jednak pamiętaj: nie próbuj ich nawet spróbować bez wyraźnej zgody Opiłka. Choć rozmiar ich maleńki, niepozorny wręcz, to krzywdę ogromną są w stanie zrobić człowiekowi, co wielokrotnie użyte zostało w celu ochrony miasta: przed geriatryczną mafią, przed neurotycznymi kotami i innymi potworami atakującymi miasto.
  • Meldujem się, panie podsyskowniku – zasalutował największy, najszpetniejszy i najbardziej zabliźniony z krasnali.
  • Dla ciebie zadanie śpecjalne. Biezes magiewski eliksir i idzies uśpić ludziaków przy zelaznej furcie. Rozumies?
  • Ta jeśt! Ale... Panie Podsyskowniku, gdyby mikśtura nie tego?
  • Wtedy mozes załatwić śprawe rencnie.
    Stokrotka zatarł dłonie. Wyraz jego twarzy przyprawił Witka o dreszcze.
  • Ale, Śtokrotka, bez trupów. Bez trupów.”
Krzysztof Piskorski, Poczet dziwów miejskich, strona 199


A z okazji zbliżających się Walentynek, krótki filmik o tym, jak Mała Mi podrywa włóczykija... Niestety, nie udało mi się go wkleić bezpośrednio pod postem, więc musicie sami go sobie wyklikać.